اجراگردان در تئاتر شورایی به شخصی گفته می شود که جایگزین کارگردان و تسهیل گر رابطه ی دوسویه ی صحنه و تماشاگر است.

اجراگردان ( تسهیل گر ) که از هرگونه کنترل یا تاثیر گذاشتن بر تماشاگران پرهیز می کند . خواهانِ برقراری عدالت میان آن هاست. شانه های متواضع و بی طرفِ او تمامِ وزنِ اجرا را به دوش می کشند. او در فضایی بی تنش و عاری از هر نوع فشارِ بیرونی می کوشد مردم در راستای تغییر وضعیت موجود قدم بردارند. فراهم نمودنِ چنین فضایی وظیفه ی اجراگردان و گروهِ اجراگر است و حامی آن در این جا ( کانون تئاتر شورایی ) سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران است . تئاتر باید از جنس مردم و برای مردم باشد، پس نمی تواند اقتصادش را از طریق مردم تامین کند. یکی از اهداف کانون تئاتر شورایی در فرهنگ سرای خاوران مردمی و دوسویه کردن هنر تئاتر است.

مردم باید در یک اجرای کاربردیِ تئاتر حضوری فعال داشته باشند. تا بازی گری اتفاق بیافتد ، بازی گری به مثابه شهروندی و شهروندی به معنای تغییر دادن. اجراگردان نه تنها پذیرنده بلکه تسهیل گرِ این موقعیت است. و برای تحقق بخشیدن به ارزش های اخلاقی و انسانی ایثار می کند. خواستِ اجراگردان از مشارکتِ مردم رسیدن به نقطه ای خاص و پیامی از پیش تعیین شده نیست . او فقط می خواهد مردم را متوجه ارزشِ انسانی شان بکند که شما تماشاگرِ صرف نیستید … که انسان بودنِ شما منوط به حضور فعال شماست … که واژه ی تماشاگر در شانِ انسان نیست.

اجراگردان هیچ گاه حقِ بیانِ سلیقه و دیدگاهِ شخصی خود در یک اجرا را ندارد او باید پرسش گری باهوش و هدایت گری مسلط باشد:

کیا مخالفن ؟ کیا میگن نه؟ کیا موافقن ؟ این راه کار جواب گوست یا نه؟ و آخر سر چرا ؟ ” سوالی که انسان های منفعل در مقابلش سکوت می کنند

انفعال شاید چالشِ آغازینِ اجراگردان باشد